Historia

Twórcą Metody Suzuki zwanej przez niego samego Metodą Języka Ojczystego był Japończyk Shinichi Suzuki.

Urodził się w Nagoi w 1898 r. Jego ojciec, lutnik Masakichi Suzuki, był właścicielem wytwórni instrumentów. Naukę gry na skrzypcach Shinichi rozpoczął dopiero w wieku 17 lat, zafascynowany nagraniem „Ave Marii” F. Schuberta. Początkowo słuchał wielu nagrań i samodzielnie starał się je naśladować. Następnie uczył się w Tokio, a studia kontynuował w Berlinie m.in. u Karla Klinglera. W 1928 roku Suzuki powrócił z żoną Waltraud do Japonii. Prowadził działalność artystyczną, grał z braćmi w kwartecie smyczkowym oraz zaczął uczyć gry na skrzypcach. Propozycja uczenia 4-letniego dziecka skłoniła go do poszukiwania właściwej metody pracy z małymi dziećmi. Po licznych doświadczeniach stworzył cały system metodyczno – filozoficzny, w którym dziecko dzięki pomocy pedagoga oraz troskliwego rodzica rozwija swoje zdolności poprzez grę na skrzypcach.

Swoją filozofię opisał on w książce „Nurtured by Love” (Karmienie miłością – polskie tłumaczenie). Po wojnie w 1945 roku w Matsumoto w Japonii powstał Instytut Rozwoju Talentu, w którym dzieci uczą się grać również na innych instrumentach. W latach 60-tych ten system metodyczny odniósł sukces w Stanach Zjednoczonych Ameryki, a obecnie jest rozpowszechniony na całym świecie. W Polsce Metodą Suzuki uczone są dzieci od ponad 10 lat na skrzypcach, fortepianie, gitarze, wiolonczeli i flecie poprzecznym. W Warszawie znajduje się siedziba polskiego stowarzyszenia suzuki o nazwie Centrum Edukacji Suzuki (CES).